AYIŞIĞI MANASTIRI

AYİOS DİMİTRİ TA SELİNA

Alibey (Cunda) Adası'nın kuzey yönündeki Pateriça Yarımadası'nın en uç noktasında yer alan Ayışığı Manastırı, dik bir tepenin (299 rakım) denizle birleştiği noktada yer almaktadır. Ayışığı Manastırı'nın inşa tarihi kesin olarak bilinmemektedir. (1771 ve 1795 tarihlerinin iki taş üzerinde yazılı olduğu söylenmektedir. Fakat Ayvalık halkının 1771 tarihinde şehirden çok uzak olan bu manastırı inşa edebilecek gelişmişlikte olmadığı göz önünde tutulduğunda bu tarih pek gerçekçi görünmemektedir. 1795 tarihi daha olası gelmektedir.) Ayıca Manastıra ait tek resim 1908 tarihli bir kartpostalda bulunmaktadır.
www.kulturportali.gov.tr/

Ayışığı Manastırı Hikayesi

Manastır; bir zamanlar bekâr kızların manastırı, adalıların eğitim kurumu ve mesire yeri, evlenmek için gelen Ayvalıklı Rumların dilek kapısı olmuştur. Manastırı’nın çevresi duvarlarla çevrili olup diğer manastırlarda olduğu gibi avlu ortasında kilisesi yer almaktadır.

Zamanında manastırda hayvan beslenmekte, manastırın batı kısmındaki tarlalarda ise tarımcılık yapılmaktaydı. Ayrıca manastıra su, dağdan künkler ile yalaklara getirilmekteydi.

Kilisede kullanılmış olan sarımsak taşı dikkate alındığında kilisenin çeşitli zamanlarda restorasyona tabi tutulduğu ve 1850’li yıllarda yıkılarak yeniden inşa edildiği anlaşılmaktadır.

Ayışığı Manastırı‘nın yer aldığı arazi mübadele ile Selanik’ten gelen Katrinli Fahrettin Bey ve ailesine verilmiştir. Zeytinliklerin sınırları içerisinde olması sebebiyle yazlık olarak kullanılması ve bakım görmesi manastırın ayakta kalmasını sağlamıştır.

Fahrettin Bey’in vefatından sonra bakımsız kalan manastır zaman la yıkılmaya başlamış ve defineciler tarafından da talan edilmiştir. Ailenin mirasçıları tarafından manastırın da bulunduğu arazi 2003 yılında satılığa çıkartılmış ve Suzan Sabancı Dinçer tarafından satın alınmıştır. Milli Park içinde bulunan Ayışığı Manastırı, “müze-yapı” tanımı içinde 2011’de özgün nitelikleri korunarak restore edilmiştir. Restore edilen Manastır’ın açılış töreni 13 Nisan 2012 tarihinde yapılmıştır. Kültürel miras, yeniden yaşam alanına kazandırılmıştır. Günümüzde Özel mülk olarak kullanılmakta olup belirli gün ve saatlerde rehber eşliğinde ziyaret edilebilmektedir.